प्रचीती

जेंव्हा पांघरली जराशी, कृष्ण मेघांची दुलई...

गेली चटका देऊन, तप्त विजेची सळई

जेंव्हा टांगला जरासा, इंद्रधनुला हिंदोळा...

सूर्य अस्ताला कलला, धनुष्य मोडून गेला.

जेंव्हा माळले जरासे, शुभ्र गारांचे मोती...

आले ऊन कवडसे, माळ चोरून ते नेती.

जेंव्हा गुंफल्या जराश्या, चंचलश्या जलधारा...

गेला उनाड भरारा, गोफ उसवून वारा.

जेंव्हा झंकारली जरा, मनी मृदगंधाची धून...

कोसळत्या निनादात, गेली विरून.. वाहून...

पण, जेंव्हा खोचला जरासा, भाळी मोराचा पिसारा...

लाजली सृष्टी सारी, रंग उरला निळा... गहिरा...

___ जुई